حمید نیک طبع دبیر بخش صنعت کارگروه مد و لباس باسابقه ۴۰ سال در بخش نساجی کشور

آقای مهندس حمید نیک طبع دبیر بخش صنعت کارگروه مد و لباس باسابقه ۴۰ سال در بخش نساجی کشور و استاد فاخر در حوزه نساجی در پوشاک‌،‌در جشنواره بین المللی مدو لباس فجر با عنوان دبیر بخش صنعت در گفتگو با‌رسانه لباس پارسی پیرامون برگزاری دهمین جشنواره بین‌المللی مد‌ و‌ لباس فجر و فعالیت خود دبیر بخش صنعت به عنوان پرداخت.

جشنواره بین المللی مدو لباس فجر ۱۰سال است که در حال برگزاری بوده. به جرات میتوانم بگویم هنگامی که بخش صنعت از طرف آقای قبادی و خانم شفاپور که رئیس جشواره و دبیر کارگروه مد و لباس، وارد جشنواره شد صنتعگر تازه متوجه شد که باید با طراحان تعامل برقرار کند و این طراحان هستند که می‌توانند خط مشی آینده صنعت نساجی را رقم برنند.

در حوزه لباس اگر بخواهیم خرید‎ها را به مطالبه‌گری مردم نزدیک کنیم، می بایست صنعت چیزی را که مورد نیاز مردم باشد تولید کند.‌تنها مشکلی که ما در این موضوع داریم این است که از تولید تا توزیع فاصله‌های پنهانی وجود دارد، به‌عنوان مثال، لباسی در کارخانه با قیمت تمام شده مثلا ۵۰۰ هزار تومان تولیدگردیده ولی در فروشگاه با قیمت ‌۲ میلیون تومان به فروش می‌رسد، چرا باید اینقدر تفاوت قیمت وجود داشته باشد؟  این‌گونه مشکلات را باید حل کرد تا بتوانیم هم رضایت مردم را جلب و هم خرید را برای مردم آسان‌تر کنیم تا برای خرید لباس جستجوی کمتری کنند.

چرا باید‌ در‌ باب همایون قیمت لباسی ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان باشد و همان لباس در مناطق بالای شهر تا ۵ میلیون تومان به فروش برسد؟

کمیته‌ایی برای قیمت‌گذاری محصول وجود ندارد.‌از شروع تولید تا رسیدن به دست مصرف کننده اتفاقات زیادی می افتد، به عنوان یک صنعتگر باید این مشکل را حل کنیم و برای این راه گروه‌هایی را تشکیل خواهیم داد‌ و از این کلاف سردرگم باید سرنخ را پیدا نماییم.

ایشان درباره نامگذاری جشنواره با نام کاشان گفت:‌نام جشنواره ۳ سال پیش مکران بود، تمامی طراحان از آتشفشان‌ها و موج‌های گلی الهام گرفته بودند.ما در ایران مکان های طبیعی زیادی داریم که باید از آنها در مد و لباس استفاده نمود،‌کاشان هم یکی از شهرهای می‌باشد که هم جزو‌کارخاجات نساجی است و هم آثار باستانی زیادی در آنجا وجود دارد،در این‌باره افزودند باید به‌منابع طبیعی کشور اهمیت دهیم،‌در‌جشنواره سال بعد ممکن است نام شهر دیگری گذاشته شود.

به‌عنوان مثال مشکلات خاصی در سیستم بافندگی داریم‌؛دو نخ داریم که با‌یکدیگر گره می‌خورند و تار و پودی ایجاد می‌شود و پارچهی جدید تولید می‌گردد، صنعت نساجی با این کار ملموس است، ‌روزانه هزاران تکنیک کار داریم اگر کار به صورت تیمی انجام گیرد می‌توان در‌اختیار دانشگاه‌ها قرار دهیم، باید این موضوعات را به صورت مقاله و نشریه ویرایش و منتشر کرد ولی متاسفانه این‌کار صورت نمی‌گیرد و ما از این مشکل رنج می‌بریم،‌چرا که جایگاهی برای این صنعت وجود ندارد و اکثر تولید کنندگان ما آکادمیک نیستند.

طرح های ارائه شده در جشنواره بسیار مناسب با نامگذاری جشنواره بود و تمامی المان های کاشان، از جمله گنبد ها و سردر ها به‌طور کلی از شکل و شمایل های کاشان بسیار استفاده شده بود.

اگر ما به طراح موضوعی را عرضه کنیم، طراح می‌تواند بسیار پیشرفت کند،‌اما متاسفانه جایگاه طراحان بسیار ضعیف است.‌ و‌درکارگروه ساماندهی مد و لباس هم متاسفانه امکاناتی برای پر و بال دادن به طراحان وجود ندارد ولی در حد بضاعت کارگروه در حال تلاش می باشد.

۲ تا ۳ هزار اثر به جشنواره ارائه شد و داوران جشنواره با ممارست و دقت لباس های منتخب را انتخاب نمودند و حمایت از برندگان دغدغه‌ی تمامی طراحان می‌باشد.‌ما باید برای طراحان جایگاه درست کرده و بیشتر کار رسانه ای است و منتخبین را به‌تولید‌کندگان معرفی شوند‌تا تولید‌کنندگان استقبال کنند. بنده به‌عنوان دبیر بخش صنعت تلاش خود را در این زمینه انجام می دهم.‌اما مشکل اساسی ما این است که در حال حاضر چرا کار تابستانی را نمی‌توان در تولیدی و فروشگاه دید‌،باید صبر کرد تا بعد از عید لباس ها وارد بازار شود. در مجموع بستری برای حمایت از طراحان وجود ندارد به عنوان مثال طراح بسیار خوبی داریم که در گوشه و کنار‌های شهر مشغول به طراحی هستند. طراح طرح خود را به‌تولید کننده ارائه می‌دهد و از تولید کننده مطالبه‌ی مبلغی را دارد. تولید کننده هم برای آنکه هزینه‌ایی نکند خودش طرحی را طراحی میکند.‌این وظیفه کارگروه مد و لباس کشور است که باید از طراحان حمایت کند.‌۴۰ سال پیش چینی‌ها از ویترین های پلاسکو عکس می‌گرفتند تا با فرهنگ ایران آشنا شوند و با بررسی وارد بازار ما شدند،طراحی موفق است که طرحی را که ارائه نموده، اسپانسر پیدا کند و طرح را به فروشگاه‌ها بفرستد. اینکار پس از مدتی طراح را به‌تولیدکننده متصل میکند. همانند آبی که در جوی جاری می‌شود و راه خود را پیدا میکند. ولی این مسیر، مسیر دیکته شده ایی نیست متاسفانه.

ایشان نظر خود را در رابطه با منتخبین جشنواره و داوران را اینگونه بیان نمود: خانم شفاپور داوران را با تفکر خاص و رصدی که از کل جامعه انجام داده بودند انتخاب کردند و منتخبین جشنواره افراد خاصی بودند‌که واقعا پشت طراحی هایشان تفکر خاص بود.

در رابطه با بخش بین الملل جشنواره  ۱۰ وبینار خانم شفاپور و خانم پاک بین انجام دادند که بسیار بازخورد  و استقبال خوبی در سطح بین الملل داشت.

تفاوت این جشواره با جشنواره سالهای گذشته این بود که با‌توجه به محدودیت بیماری کرونا مزیتی‌که داشتیم برگزاری جشنواره بود و به‌همان دلیل جشنواره نسبت به‌سال‌های گذشته ضعیف‌تر برگزار شد.

از منتخبین خانم سونیا داشاب بودند که با طراحی خاص خود همه را شگفت زده کردند،ایشان در ادامه افزودند خانم شفاپور بسیار تلاش کردند تا بتوانند جشنواره را برگزار کنند و جشنواره را در سطح بالایی حفظ نماید.

اتفاق نامیمون جشنواره امسال فوت دبیر اجرایی؛ جناب آقای اسماعیلی بود.

ایشان در رابطه با پوشش رسانه ایی جشنواره فجر فرمودند:‌با‌توجه به اینکه این‌جانب دست اندرکار امور خبری هستم از نحوه اطلاع رسانی و خبری این نمایشگاه رضایت نداشتم و می‌بایست با توجه به زحمات کارگروه مد و لباس و مدیریت خانم شفاپور و زحمات ایشان پیرامون این جشنواره تولید اخبار و اطلاع رسانی ها کامل و صریح انجام می گردید که متاسفانه این امر محقق نگردید و کمال تشکر از رسانه لباس پارسی را دارم که پیگیر انعکاس اخبار مد و لباس بعد از اتمام جشواره می باشند و در بیان زحمات کارگروه مد و لباس منصفانه بیان کننده تمام مشکلات و سختی های برگزاری جشنواره بودند فمهندس نیک طبع تمایل خود را برای همکاری و انعکاس اخبار با رسانه لباس پارسی نیز اعلام نمود.

در پایان پیشنهاد بنده این است که با توجه به مناسبت ها جشن ها را جشنواره را در سال دو بار برگزار گردد.