برقراری رابطه بین اصحاب صنعت و دانشگاه در مُد و پوشاک ضروری است

به گزارش لباس پارسی؛ این که نظام آموزشی در ایران کاربردی نیست یا صنعت خود را نیازمند نوآوری‌های جدید محصول استفاده از علوم، تحقیق و توسعه نمی‌داند، موضوع چالش‌برانگیز تازه‌ای نیست و از همین رو بررسی ریشه‌های تاریخی فاصله میان صنعت و دانشگاه در بسیاری از عرصه‌ها همچون حوزه پوشاک امری ضروری به نظر می‌رسد.

منصور تیرگر در یک سال و نیم گذشته رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران بوده است هرچند نزدیک ۲۰ سال می‌شود در عرصه مد و لباس فعالیت دارد. او در حقیقت این حرفه را به شکل موروثی دنبال کرده و پدرش از حدود سال ۱۳۴۰، دارنده پروانه بهره‌برداری در حوزه پوشاک بوده است.

او دراین‌باره معتقد است: ما در حال ایجاد چرخه‌ای هستیم که به‌عنوان سازوکار و فرآیند چرخه مد در کشورمان و به درخواست شورای عالی انقلاب برای فعالان نوشته‌شده است و طرح برتر سال انتخاب شد. و در راستای آن در حال ایجاد چرخه‌هایی بین الگوی توسعه چهارگانه صنعت در بخش دانشگاه و صنعت و مخاطب هستیم تا بتوانیم تعاملی بین آن‌ها ایجاد کنیم. ما می‌خواهیم بین اصحاب صنعت و دانشگاه رابطه برقرار شود و دوره‌های آموزشی برگزار می‌کنیم. البته نه دوره‌های آموزشی که افراد به آن بی‌مسئولیت بودند و به‌صورت دیمی ایجادشده است بلکه می‌خواهیم دارای تأییدیه وزارت علوم یا دارای سرفصلی روشن باشد. بخشی از این آموزش‌ها ورود به حوزه مهارت‌آموزی کار و دانش است به روش دیکوم که نیاز صنعت را برای اپراتوری پوشاک تأمین می‌کند.

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران می‌گوید: مذاکراتی شده و سال گذشته به خاطر تراکم کارها پروژه‌ها صورت نگرفت. ما نیاز داشتیم در فرصت مناسب سرفصل نویسی کنیم و محتوای آموزش را تعیین کنیم. چیزی که تابه‌حال داشتیم برای صنعت مفید نبوده است. کار بعدی اتصال به حوزه باز مهارتی دانشگاه‌های علمی کاربردی است که رسالتش دوره‌های کار و دانش برای اپراتوری و استادکارها خواهد بود و در ادامه هم‌دوره‌های تخصصی که برای مدیران این حوزه است. یکی از کارهایی که مرکز پژوهش‌های اتحادیه صنف پوشاک کرد، این بود که تمام عناوین و شغل‌هایی که در حوزه پوشاک هست پیدا کردیم و با توجه به تفاهم‌نامه‌هایی که با مؤسسات خارجی داشتیم، بخشی از دوره‌ها را بازیابی کردیم و آن‌هایی که در کشور ما امکان به وجود آمدن دارد را بررسی کردیم. بالغ‌بر ۲۰۰ فرصت شغلی در حوزه برندینگ در کشور ما وجود دارد که نه در کشور ما بلکه در همه جهان است در کشور ما ۱۵ شاخه‌اش وجود دارد. هیاهوهای اشتباه همه چیز را به هم می‌ریزد و تصمیم‌گیری‌های دولتی را خراب می‌کند. با توجه به این که سونامی افراد تحصیل‌کرده بیکار در کشور داریم، فکر می‌کنم اگر در حوزه برندینگ بتوانیم فعالیت درستی داشته باشیم، اشتغال‌زایی خوبی ایجاد می‌شود. ما به دنبال پیدا کردن مسیری برای آموزش‌های میان‌رشته‌ای هستیم.

به گفته تیرگر: بخشی  از حوزه تولید پوشاک به سمت رباتیک می‌رود و پیشرفته‌تر می‌شود، اما در ایران کارآمد نیست و افرادی که در این حوزه هستند نهایتاً آن را متوقف می‌کند و به سمت روش‌های سنتی قدیم پیش می‌روند، به این دلیل که شاید مهندسان متخصص برای ارائه خدمات وجود نداشته است. بسترسازی این‌ها توسط مسئولان کشور است و ما سعی می‌کنیم حداقل دوره‌های میان‌رشته‌ای ایجاد کنیم تا مهندس مکانیکی که می‌خواهد وارد این کار شود، حداقل دانش پایه و رویه‌ای داشته باشد که بعداً بتواند توسط سرمایه‌گذاران یا تجار جذب شوند. این نوع سرمایه‌گذاری‌ها در ایران نیست. ما تولید و برند نداریم، اما نیروی انسانی خوبی داریم و باید آموزش‌های هدفمند طراحی کنیم. امیدواریم بتوانیم در این حوزه فعالیت کنیم و بتوانیم در بحث آموزش و سکوی ارتباطی برای شناخته شدن توانایی طراح‌ها تأثیر اندکی بگذاریم و مسیر دانشگاه را به صنعت متصل کنیم. با این کار بخشی از کمبودها رفع می‌شود.

منبع: هنر آنلاین